Σκέψη μου παράλογη!!!

Σήμερα καθόμουν και σκεφτόμουν τα χρόνια της ανεμέλιας που ήμουν ανύπαντρη και χωρίς παιδιά,και σκεφτόμουν πως θα ήταν η ζωή μου αν ήμουν έτσι και τώρα....Τελικά απο μια συζήτηση που έκανα με 2φίλες μου μαμάδες και αυτές, ολες οι γυναίκες κάποια στιγμή στην ζωή τους ως μαμάδες σύζυγοι νοικοκυρές τραβάμε κάποιες ''φρίκες''....Ίσως να είναι οι πολλές και μαζεμένες ευθύνες,ίσως η κούραση η αγώνια το άγχος του να μεγαλωνεις παιδιά.... Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι ολα αυτά που νιώθουμε κάποιες φορές,όλα τα αρνητικά συναισθήματα περνάνε αμέσως με ένα (σ'αγαπώ μαμά)!!!!

Το «ΚΑΛΟ» Παράδειγμα

Όσο κι αν οι γονείς προσπαθούν να δίνουν το «καλό» παράδειγμα στα παιδιά τους, υπάρχουν και κάποιες επιμέρους  συμπεριφορές τους, που συχνά επιδρούν αρνητικά στο παιδί . Δεν πρέπει, συνεπώς, να μένουμε στα γενικά αλλά κάθε στιγμή, κάθε πράξη μας, περισσότερο ή λιγότερο σημαντική, θα πρέπει να είναι σύμφωνη με όσα εμείς οι γονείς επιθυμούμε να κάνουν και τα παιδιά μας. Ένα αθώο ψέμα, όπως για παράδειγμα, «πες στη θεία που τηλεφωνεί ότι είμαι στο μπάνιο γιατί βαριέμαι να της μιλήσω», δίνει άλλοθι στο παιδί και για δικά του ψέματα.
Συνήθως οι γονείς θεωρούν δικό τους προνόμιο να δικαιολογούνται. Αντίθετα, απαιτούν από τα παιδιά τους την απόλυτη ειλικρίνεια. Ομοίως, επιμένουν για τάξη και καθαριότητα αλλά οι ίδιοι πετούν το τσιγάρο τους στο πεζοδρόμιο ή έχουν τα συρτάρια τους άνω κάτω. Αυτές, όμως, οι αντιφατικές συμπεριφορές είναι φυσιολογικό να προκαλούν σύγχυση στα παιδιά. Είναι ,λοιπόν, σημαντικό να γνωρίζουμε ότι ένα παιδί μπορεί να είναι μικρό, όχι όμως και κουτό, ούτε υποχρεωμένο να τηρεί τους κανόνες μονομερώς με τους ενήλικες που πράττουν ό,τι τους συμφέρει ανά περίσταση. Όπου εμπλέκεται το παιδί θα πρέπει να λέμε και να πράττουμε αυτά που θα του ζητήσουμε σε ανάλογες περιπτώσεις να πει και να κάνει. Μόνο όταν είμαστε έντιμοι και δίκαιοι μαζί του, θα ανταποδώσει κι εκείνο με τον ίδιο τρόπο, νωρίτερα ή αργότερα.

Συνεπώς, σε κάθε περίπτωση οι γονείς αποτελούν ζωντανό παράδειγμα για τα παιδιά τους. Γι αυτό οφείλουν να έχουν υπόψη τους πως οι βασικές αξίες και στάσεις ζωής περνούν στα παιδιά όχι με κηρύγματα και νουθεσίες ή θεωρίες αλλά φυσικά και αβίαστα μέσα από τη στάση ζωής και το σύστημα αξιών των ίδιων των γονιών. Η καλή συμπεριφορά, η ευγένεια, ο σεβασμός, φιλαλληλία, η ειλικρίνεια, η τάξη και η καθαριότητα, ακόμη και οι διατροφικές συνήθειες υπαγορεύονται στο παιδί από τον τρόπο που ενεργούν οι γονείς και το παιδί βιώνει.
ΣΥΜΒΟΥΛΗ: Τα παιδιά βλέπουν, ακούν και καταλαβαίνουν περισσότερα απ’ ότι  πιστεύουμε, ίσως περισσότερα κι από μας τους ίδιους. Ας προσέχουμε, λοιπόν! Αν κάπου ξεφύγουμε, θα πρέπει να δικαιολογήσουμε τη συμπεριφορά μας μεν, αλλά παράλληλα και να απολογηθούμε και να προτείνουμε τον εναλλακτικό και πρέποντα τρόπο αντίδρασης.

Πηγή:www.baby.gr

Αναπτυξιακές διαταραχές: Η σημασία της πρώιμης παρέμβασης. Ο ρόλος των παιδαγωγών.

Τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ψυχοσυναισθηματική τους εξέλιξη. Ο εγκέφαλος κατά τη γέννηση είναι το πιό ανώριμο όργανο του σώματος.
0-3....Η πλαστικότητα του εγκεφάλου είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Τα κύτταρα του εγκεφάλου ανάλογα με την ποιότητα και την ποσότητα των πληροφοριών (των ερεθισμάτων από το περιβάλλον δηλαδή) θα ενισχύσουν τη θέση τους και θα συνδεθούν με άλλα ή θα ατροφήσουν και θα εξαλειφθούν.
Έτσι η έγκαιρη παρέμβαση σε περίπτωσεις αναπτυξιακών διαταραχών αλλάζει την πρόγνωση τους δηλαδή οδηγεί σε καλύτερη έκβαση ή και σε θεραπεία.
Πολυάριθμες επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι η έλλειψη έγκαιρης και αποτελεσματικής αντιμετώπισης των πρώιμων διαταραχών έχει ως αποτέλεσμα να καταλήξουν σοβαρές διαταραχές της σχολικής, της εφηβικής και της ενήλικης ζωής. (Περίπου τα 2/3 των παιδιών ηλικίας 3 ετών που παρουσιάζουν κάποιου είδους ψυχική διαταραχή, όταν επανεκτιμηθούν στα 8 ή στα 12 χρόνια τους παρουσιάζουν πλέον σοβαρή ψυχική διαταραχή).
Το 16% των παιδιών σχολικής ηλικίας με αναπτυξιακά και ψυχικά προβλήματα που δεν διαγνώστηκαν και δεν έλαβαν εξειδικευμένη φροντίδα πριν από τα 5 έτη της ηλικίας έχουν κακή πρόγνωση.
Ο ρόλος νηπιαγωγών, βρεφονηπιοκόμων και φροντιστών παιδιών βρεφικής και νηπιακής ηλικίας είναι συχνά καθοριστικής σημασίας. Οι συγκεκριμένοι επαγγελματίες είναι οι άνθρωποι που έχουν την πιό συχνή και πολύωρη επαφή με τα παιδιά αυτής της ηλικίας μετά τους γονείς.
Γιά αυτό λόγο καθώς επίσης με βάση την εμπειρία και την κατάρτιση τους είναι συνήθως σε θέση να διακρίνουν το παιδί που παρουσιάζει καθυστέρηση σε οποιονδήποτε τομέα της ανάπτυξης ή γενικά «κάτι που δεν πάει καλά» σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του. Επιπλέον οι γονείς πολλές φορές παρά το γέγονος ότι “κάτι” τους ανησυχεί πέφτουν στην παγίδα της άρνησης καθώς δεν είναι έτοιμοι να δεχθούν ότι το παιδί θα ματαιώσει τις προσδοκίες τους.
Οι παιδαγωγοί λοιπόν καλούνται να επισημάνουν στους γονείς όποιες δυσκολίες διακρίνουν ή να τους παραπέμψουν σε κάποιον ειδικό: παιδίατρο, ψυχολόγο, παιδοψυχίατρο όχι για να στιγματίσουν αλλά για να βοηθήσουν παιδί και γονείς. Η άμεση συνεργασία ειδικών, παιδαγωγών και γονέων εξασφαλίζει τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη γιά το κάθε παιδί.


πηγή:

Κοιμήσου (επιτέλους)παιδί μου!!!

Αφορμή για την σημερινή μου ανάρτηση είναι η συζήτηση που είχα με μια φίλη μου για το ωράριο ύπνου των παιδιών μου...Η κόρη μου από όταν γεννήθηκε ήταν μόνο γάλα και νάνι..Πολλές φορές δεν ξύπναγε καν για να πιει γάλα..Ώσπου 50ημερών έκοψε και το βραδινό γάλα της και το πήγαινε σερί από της 12το βράδυ μέχρι 6,30το πρωί..γενικά σαν μωρό ήταν πολύ καλόβολη,βέβαια τώρα μου αλλάζει τα φώτα αλλά anyway........O γιος μου όμως,ανάποδος από την αρχή με το που γεννήθηκε κλάμα και όλη την ώρα στο στήθος..Ξυπνούσε κάθε 2-2,5ώρες έπινε γάλα και μετά έκλαιγε και ξανακοιμοτανε πολυυυ αργότερα..Την νύχτα όμως κοιμόταν μετά της 3και με πολλά διαλείμματα..Επίσης τώρα είναι 12,5μηνών και ακόμα ξυπνάει τα βράδια....Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και έχει τους δικούς τους ρυθμούς τελικά!!!!!

''Πράσινες'' συνήθειες

“...Μια φορά και έναν καιρό, η κοκκινοσκουφίτσα περπατούσε στο δάσος με το καλαθάκι της, το οποίο ήταν ΠΑΝΙΝΟ και μέσα είχε ψωμάκι και νεράκι σε ΓΥΑΛΙΝΟ μπουκάλι . Κρατούσε στο άλλο της χεράκι την κούκλα της, η οποία λειτουργούσε με ΕΠΑΝΑΦΟΡΤΙΖΟΜΕΝΕΣ ΜΠΑΤΑΡΙΕΣ. Μετά σταμάτησε, φύτεψε ένα ΔΕΝΤΡΟ, μάζεψε κάτι χαρτιά  που υπήρχαν κάτω και τα πέταξε σε ΚΑΔΟ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ…”

Μην αλλάζετε το παραμύθι. Αλλάξτε συνήθειες. Η οικολογική συνείδηση χτίζεται με απλές καθημερινές πράξεις, αρκεί εσείς πρώτοι να δώσετε το καλό παράδειγμα. Ακολουθώντας τις απλές «πράσινες» συμβουλές της Greenpeace, θα βοηθήσετε τα παιδιά να μάθουν να σέβονται το περιβάλλον και θα τους  χαρίσετε ό, τι πιο πολύτιμο: έναν «πράσινο» και ειρηνικό πλανήτη.

1. Μειώστε τα απορρίµµατα, προτού ακόμη αγοράσετε τα προϊόντα. Αποφεύγετε τις συσκευασίες µιας χρήσης. Προτιμήστε μια συσκευασία που μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί ή να ανακυκλωθεί και δεν θα καταλήξει με το πρώτο στα σκουπίδια.
2. Μειώστε, όσο αυτό είναι δυνατό, την κατανάλωση χαρτιού και υλικών συσκευασίας. Μια καλή αρχή είναι να χρησιμοποιείτε και τις δύο όψεις των χαρτιών και να προτείνετε στα παιδιά να πειραματιστούν φτιάχνοντας τις δικές τους συσκευασίες δώρου από παλιά χαρτιά περιτυλίγματος και κορδέλες.
3. Επιλέξτε, όπου είναι δυνατόν, υδροχρώματα (νερομπογιές) και όχι λαδομπογιές και αφήστε τα να εκφραστούν ελεύθερα και υγιεινά!
4. Επιλέξτε επαναφορτιζόμενες μπαταρίες, για ατελείωτα παιχνίδια χωρίς να μολύνουμε το περιβάλλον.
5. Όταν η σχολική τσάντα δεν χωράει όλα τα πράγματα, προτιμήστε µία πάνινη τσάντα αντί για πλαστική.
6. Αναζητήστε το λογότυπο της ανακύκλωσης στα προϊόντα που αγοράζετε και χρησιμοποιείτε.
7. Χρησιμοποιήστε απορρυπαντικά που δεν περιέχουν φωσφορικά άλατα. Είναι πιο υγιεινά για τα παιδιά  και για το περιβάλλον.
8. Για το σχολείο ή για τη βόλτα, προσπαθήστε να χρησιμοποιείτε τα μέσα μαζικής μεταφοράς: λεωφορεία, τρένα, μετρό, τραμ, τρόλεϊ. Το ποδήλατο ή το περπάτημα βοηθάει στη διατήρηση καλής φυσικής κατάστασης, συμβάλλει στη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης που δημιουργείται από τις εξατμίσεις των οχημάτων. Πείτε στον μπαμπά να αφήσει σπίτι το αυτοκίνητο.
9. Τα βράδια του χειμώνα κλείνετε τα πατζούρια και τις κουρτίνες για να κρατήσετε τη ζέστη μέσα στο παιδικό δωμάτιο.
10. Ανακυκλώστε χαρτιά και παλιά τετράδια. Κάπου κοντά στο σπίτι σας υπάρχει σίγουρα ένας κάδος ανακύκλωσης. Τα παιδικά περιοδικά και τα βιβλία που δεν χρειάζεστε, δώστε τα σε κάποιο παιδάκι που δεν τα έχει διαβάσει.
11. Εάν αποφασίσετε να φάτε σε εστιατόρια γρήγορου φαγητού (fast food), ζητάτε πάντα (επαναχρησιμοποιούμενα) κανονικά πιάτα και ποτήρια και όχι χάρτινα και πλαστικά. Ούτως ή άλλως πάντως, ξανασκεφτείτε το. Το φαγητό που έχει φτιαχτεί με αγνά υλικά και αγάπη από τα χεράκια σας είναι πάντα το καλύτερο.
12. Και μη ξεχνάτε να σβήνετε όσα φώτα δεν σας χρειάζονται. 

πηγή:www.baby.gr 

Παιδί και Παιχνίδι

Ως μία από τις σημαντικότερες ασχολίες του παιδιού, το παιχνίδι αποτελεί πρωταρχικό παράγοντα ανάπτυξης και αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως καθοριστική επιρροή στη διαδικασία της μάθησης.
Η επίδραση που ασκεί το παιχνίδι έχει διερευνηθεί επανειλημμένως από επιστήμονες, κυρίως λόγω των ποιοτικών αλλαγών που επιφέρει στον ψυχισμό του παιδιού αλλά και στο χαρακτήρα του.
Από βρέφος ακόμη, το παιδί ξεκινάει την εξερεύνηση του κόσμου μέσα από το παιχνίδι. Οι κουδουνίστρες, τα μαλακά ζωάκια που βγάζουν ήχους είναι τα πρώτα παιχνίδια μέσα από τα οποία το παιδί αρχίζει να εξερευνά το περιβάλλον. Παρατηρώντας τα, το βρέφος εξασκεί την αντίληψή του καθώς απομνημονεύει σιγά-σιγά τα χρώματα, τα σχήματα, αρχίζει να προσανατολίζεται στο καινούργιο και αναπτύσσει τις αισθήσεις του.
Στη νηπιακή ηλικία, το παιδί περνάει στα “αυτοδιδακτικά” παιχνίδια, όπως συναρμολογούμενα, κούκλες κ.α., με τα οποία μαθαίνει να κάνει συνδυασμένες κινήσεις με το μάτι και τα χέρια και αρχίζει να ξεχωρίζει τις μορφές, τα μεγέθη και τα χρώματα. Τα παιχνίδια κατασκευών φέρνουν το παιδί σε μια πρώτη επαφή με τη γεωμετρία, τη βαρύτητα, τα σχήματα και την ισορροπία. Ιδιαίτερη σημασία στη διαμόρφωση της ηθικής και αισθηματικής πλευράς της προσωπικότητας έχουν οι κούκλες και τα ομοιώματα μικρών ζώων, όπως αρκουδάκια, λαγουδάκια και ούτω καθεξής. Το παιδί προστατεύει και φροντίζει την κούκλα του και δημιουργεί ιστορίες, σύμφωνα με τις δικές του εμπειρίες και τη φαντασία του. Βιώνει γεγονότα και καταστάσεις, μέσω ενός φανταστικού φίλου. Χαρακτηριστικά, ο Jean Piaget, διάσημος ψυχολόγος, αναφέρει : “Μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι όλα τα συμβάντα στη ζωή του παιδιού, ευχάριστα ή δυσάρεστα, θα έχουν αντίκτυπο στις κούκλες του”.Στην ίδια ηλικία μπαίνουν στη ζωή του και τα παιχνίδια-αντίγραφα αληθινών αντικειμένων, όπως εργαλεία, οικιακές συσκευές, αμάξια, που μαθαίνουν στο παιδί τη θέση των αντικειμένων, το χειρισμό των εργαλείων και αναπτύσσουν την επιδεξιότητά τους.
Αργότερα, τα παιδιά αρχίζουν να ασχολούνται με ομαδικά παιχνίδια, όπως τα επιτραπέζια. Με τις δραστηριότητες αυτές, τα παιδιά ικανοποιούν την ανάγκη τους για συντροφιά, με την παρουσία των φίλων ή των γονέων και παράλληλα αναπτύσσουν την ικανότητα προσαρμογής σε κανόνες. Μαθαίνουν να μοιράζονται και να συνεργάζονται με τα άλλα παιδιά. Πολύ σημαντική είναι επίσης η λειτουργία των εκπαιδευτικών παιχνιδιών, μέσω των οποίων το παιδί έρχεται σε επαφή και αρχίζει να κατακτά τη διδακτική διαδικασία. Τα τελευταία συμβάλλουν επίσης στην ανάπτυξη της ικανότητας επίλυσης προβλημάτων, καθώς το παιδί πειραματίζεται.
Μία από τις πρωταρχικές λειτουργίες του παιχνιδιού, είναι η προπαραρασκευή του παιδιού για την ενηλικίωση. Τα παιχνίδια δημιουργήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν ως μέσο προετοιμασίας του παιδιού στη ζωή και στο σύγχρονό του σύστημα. Με αυτή την ιδιότητα, το παιχνίδι αντικατοπτρίζει τον πολιτισμό, τα ήθη και τις αξίες κάθε εποχής. Εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει τις επιπτώσεις της τεχνολογικής εξέλιξης στο παιχνίδι. Μαζί με την εποχή μας τα παιχνίδια γίνονται πιο πολύπλοκα και πολυσύνθετα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εισαγωγή στην αγορά των παιδικών υπολογιστών, παιχνιδιών φιλικών στο παιδί, που σκοπό έχουν την εξοικείωσή του με τη σύγχρονη πραγματικότητα και τις προηγμένες απαιτήσεις. Λόγω του ότι είναι ειδικά μελετημένα για παιδιά, αυτά τα παιχνίδια εισάγουν το παιδί με διασκεδαστικό τρόπο στον κόσμο της τεχνολογίας και στη συστηματική σκέψη.
Παράλληλα με τις επιδράσεις του παιχνιδιού, είναι σημαντικό να τονίσουμε τη σημασία των συνθηκών που περιβάλλουν το παιχνίδι και να δώσουμε μερικές χρήσιμες συμβουλές για τους μεγάλους.
Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο για να εξερευνήσουν τις δικές τους ιδέες κι εμείς, για να διευκολύνουμε αυτή τη διαδικασία, πρέπει να προσπαθούμε να ενεργούμε με το δικό τους τρόπο. Καταρχήν, μπορούμε να ενθαρρύνουμε το δημιουργικό και εποικοδομητικό παιχνίδι προσφέροντας ένα φιλικό περιβάλλον στο παιδί, κατάλληλο για παιχνίδι. Είναι πολύ σημαντικό να προσπαθούμε με κάθε ευκαιρία να διευρύνουμε και να αναπτύξουμε τις ιδέες του παιδιού, χωρίς όμως να παρεμβάλλουμε τη δική μας λογική σκέψη και το ρεαλισμό. Λέγοντας στο παιδί πώς θα πρέπει να είναι τα πράγματα καθώς αυτό παίζει, επηρεάζουμε αρνητικά την αξία και το σκοπό του παιχνιδιού. Αντίθετα, διασκεδάζοντας μαζί του και εκτιμώντας το γι’ αυτό που είναι, προσφέρουμε τα καλύτερα εφόδια για τη σωστή του ανάπτυξη. Η παρουσία του ενήλικου θεωρείται απαραίτητη για τις διαδικασίες επικοινωνίας και κοινωνικοποίησης. Χαρείτε την παρουσία του παιδιού στη ζωή σας, παίζοντας μαζί του συχνά και επιβραβεύοντάς το στις προσπάθειές του . Όσον αφορά το χρόνο που διατίθεται για παιχνίδι, αυτός θα πρέπει να είναι αρκετός ώστε να ολοκληρωθεί η δραστηριότητα που επέλεξε το παιδί χωρίς να διακόπτεται απότομα, αλλά όχι τόσος που να οδηγεί σε πλήξη.
Τα παιχνίδια που επιλέγουμε πρέπει να είναι κατάλληλα για την ηλικία του παιδιού, για το στάδιο της πνευματικής και σωματικής του εξέλιξης. Κατά την αγορά των παιδικών παιχνιδιών, είναι προτιμότερο να επιλέγονται τα επώνυμα προϊόντα, καθώς αυτά παρέχουν περισσότερες εγγυήσεις ποιότητας και ασφάλειας. Τα παιδιά δεν αναπτύσσονται όλα με τον ίδιο τρόπο. Κάποια παιδιά δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στα παιχνίδια συναρμολόγησης, άλλα στα παιχνίδια λογικής και ούτω καθεξής. Συνεπώς, οι γονείς είναι καλύτερο να αποφεύγουν να αγοράζουν προϊόντα που αρέσουν στους ίδιους, καθώς βασικό ρόλο στη διαδικασία επιλογής θα πρέπει να παίζει το ίδιο το παιδί.
Το καλό παιχνίδι θέτει τις βάσεις για τη άρτια ανάπτυξη του παιδιού και καλύπτει ένα μεγάλο εύρος ικανοτήτων όπως αισθητικές, κινητικές, νοητικές και κοινωνικές. Προσφέροντας στο παιδί τις ιδανικές συνθήκες ψυχαγωγίας, επενδύουμε στο μέλλον του και συμβάλλουμε με τον καλύτερο τρόπο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο παιδαγωγικός ρόλος του παιχνιδιού ακολουθεί τις εξελίξεις κάθε εποχής, αλλά είναι και άμεσα συνδεδεμένος με τις ξεχωριστές ανάγκες του κάθε παιδιού και τις απαιτήσεις του. Τέλος, δεν πρέπει ποτέ να παραβλέπουμε τον σημαντικότερο σκοπό αυτής της δραστηριότητας που λέγεται παιχνίδι: την ευχαρίστηση του παιδιού. 

πηγή:www.baby.gr 

τα παιδια σας βαριουνται ευκολα τα παιχνιδια τους??Ιδεες για νεα παιχνιδια

Τα παιδιά βρίσκουν βαρετό να παίζουν συνεχώς με τα ίδια παιχνίδια. Αντιθέτως, προτιμούν να αυτοσχεδιάζουν και να δημιουργούν τα δικά τους. Τη δυνατότητα αυτή τους προσφέρει με μοναδικό τρόπο το θεατρικό παιχνίδι. Μέσα απ' αυτό, το παιδί μαθαίνει τι σημαίνει ομάδα και πως λειτουργεί και γνωρίζει πως να είναι δημιουργικό, να δέχεται και να προσφέρει στους άλλους.
Στη συνέχεια θα βρείτε κάποιες προτάσεις για ασκήσεις δραματοποίησης, που απευθύνονται σε παιδιά ηλικίας 3-6 ετών.
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ
Θα μας είναι πολύ χρήσιμο να δημιουργήσουμε ένα βεστιάριο από διάφορα ρούχα, που μ’ αυτά τα παιδιά θα μπορούν να μεταμορφώνονται στους διάφορους αυτοσχεδιασμούς. Τα ρούχα αυτά δεν χρειάζεται να είναι παιδικά. Είναι καλύτερα μάλιστα να είναι παλιά ρούχα μεγάλων, μια και ξέρουμε όλοι πόσο θέλγονται τα παιδιά από τέτοιου είδους μεταμφιέσεις. Καλό θα είναι να βρούμε ρούχα όσο γίνεται πιο φανταχτερά (λαμέ, στρας κ.ά.) ή μπορεί να είναι και σκέτα υφάσματα, καθώς επίσης και παπούτσια, καπέλα, γάντια, σπαθιά, κοσμήματα ψεύτικα, μπαστούνια και ότι άλλα αξεσουάρ μπορούμε να μαζέψουμε. Μπορούμε να παρακαλέσουμε άλλους γονείς να μαζέψουν όλα τα άχρηστα ρούχα, ή αντικείμενα και αξεσουάρ που κρατάνε στο σπίτι, που πολλές φορές δεν ξέρουν πως να τα ξεφορτωθούν, και να τα φέρουν στο πάρτι. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα καταφέρουμε να μαζέψουμε ένα αξιόλογο βεστιάριο και τα παιδιά θα μπορέσουν να κάνουν μ’ αυτά πολύ όμορφα παιχνίδια και αυτοσχεδιασμούς.
ΥΛΙΚΑ ΠΟΥ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ
1. Βεστιάριο με ρούχα και αξεσουάρ.
2. Μακιγιάζ ειδικά για παιδιά, που φεύγουν με νερό.
3. Για τις αλλαγές στο χώρο: μπαμπάκι, φελιζόλ, χαρτί, πριονίδι, κουρέλια, αλουμινόχαρτο, διαφανή μεμβράνη (wrap).
4. Στεφάνια χρωματιστά, μπαλόνια, χαρτοπετσέτες, κορδέλες πολύχρωμες από χαρτί ή πανί, φέτες μικρές από αφρολέξ, κομμάτια μεγάλα αφρολέξ, παλιές εφημερίδες.
5. Χαρτόνια σκληρά για κατασκευή σκηνικών.
6. Χαρτόνια πιο μαλακά για κατασκευή μασκών. Πατάτες για κατασκευή μασκών. Χρωματιστές κιμωλίες.
7. Για να πετύχουμε τα παιχνίδια με τους φωτισμούς, θα χρειαστούμε spots, ή έναν προβολέα, ή πολλούς μικρούς φακούς.
8. Χαρτί γκοφρέ ή όποιο άλλο χαρτί υπάρχει που να μην σκίζεται εύκολα, σε διαφορετικά χρώματα, προκειμένου τα παιδιά να φτιάξουν τα κοστούμια τους.
9. Συρραπτικό, κόλλες, χρωματιστά μολύβια.
10. ΚΕΦΙ!...
ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ

• Διαβάζουμε στα παιδιά ένα παραμύθι. Τους μοιράζουμε κούκλες και το παίζουν μ’ αυτές, αλλάζοντας φωνές και συναισθήματα.
  Τις κούκλες αυτές θα τις έχουν φτιάξει τα ίδια τα παιδιά ή με πατάτες ή τις δακτυλομαριονέττες που θα μπορούν να τις κατασκευάσουν κι εκείνη την ώρα, γιατί είναι πολύ απλή η κατασκευή τους, ή σε κάποια άλλη δραστηριότητά τους.
• Διαβάζουμε κάποιο παραμύθι στα παιδιά και μετά το παίζουν διαλέγοντας ρούχα απ’ το αυτοσχέδιο βεστιάριο και με υποτυπώδες μακιγιάζ.
• Διαβάζουμε κάποια ιστορία και δίνουμε στα παιδιά μακιγιάζ, στο καθένα το δικό του, και προτείνουμε να βάψει μ’ αυτά κάποιο άλλο παιδί, διευκρινίζοντας για ποιόν ήρωα θα τον βάψει. Κατά την διάρκεια του βαψίματος μπορούμε να προτείνουμε στο παιδί κάποιες βοηθητικές λύσεις.
• Διηγούμαστε στα παιδιά ένα παραμύθι. Έχουμε συμφωνήσει με τα παιδιά ότι μόλις ακούσουν π.χ. την λέξη “σηκώνονται”, τότε όλα τα παιδιά πρέπει να σηκωθούν. Μένουν όρθια μέχρι ν’ ακούσουν την λέξη “κάθονται”, οπότε όλα τα παιδιά θα πρέπει να καθίσουν. Το ίδιο μπορεί να γίνει και με άλλες πιο δύσκολες λέξεις, ώστε τα παιδιά να μαθαίνουν κι άλλες λέξεις.
  Μ’ αυτό το παιχνίδι τα παιδιά μαθαίνουν να προσέχουν και να βρίσκονται σε ετοιμότητα.
• Ζητάμε από τα παιδιά να μας πουν 5-10 λέξεις στην τύχη. Τις σημειώνουμε και μετά τους ζητάμε με αυτές τις λέξεις να επινοήσουν μια ιστορία που να τις συνδέει. Αφού βρουν την ιστορία, μπορούν μετά να την παίξουν.
• Χωρίζουμε τα παιδιά σε 3 ή 4 ομάδες “πυροσβεστών”, στις οποίες μοιράζουμε τα ίδια είδη ρουχισμού. Ζητάμε από τους πυροσβέστες να βγουν, προκειμένου να σβήσουν κάποια φωτιά, δηλαδή να φορέσουν τα ρούχα που τους έχουμε μοιράσει όσο πιο γρήγορα γίνεται, να μπουν στο αυτοκίνητό τους και να φύγουν. Μετά τους ζητάμε να επιστρέψουν, οπότε κάνουν ακριβώς τις αντίθετες κινήσεις του γδυσίματος, όσο γίνεται πιο γρήγορα. Όποιοι τελειώνουν πρώτοι κερδίζουν. Αυτό μπορεί να επεκταθεί ζητώντας απ’ τα παιδιά να κάνουν όλες τις κινήσεις που κάνουν οι πυροσβέστες αυτοσχεδιαστικά: ανεβαίνουν σκάλες, έρπουν κάτω από τα τραπέζια και τους πάγκους για να σώσουν κάποιον άνθρωπο κ.λπ.
• Διαβάζουμε ένα παραμύθι στα παιδιά και ρωτάμε να μας πουν την γνώμη τους για τα σκηνικά που θα μπορούσε να έχει αυτή η ιστορία. Μπορούμε να έχουμε και τα υλικά που χρειάζονται, ώστε τα παιδιά να φτιάξουν τα σκηνικά μόνα τους.
• Ανάλογα με το θέμα της δραματοποίησης ή του αυτοσχεδιασμού, γεμίζουμε το χώρο με διάφορα υλικά (π.χ. μπαμπάκι, φελιζόλ, χαρτί, πριονίδι, κουρέλια, υφάσματα, αλουμινόχαρτο κ.λπ.). Αυτό έχει σκοπό να μετατρέψει όλο το χώρο σ’ ένα σκηνικό, το οποίο ανάλογα με το υλικό θα δώσει και το ύφος, καθώς και την κίνηση στα παιδιά.
• Παίρνουμε ένα αντικείμενο καθημερινής χρήσης (σκούπα, καρέκλα, σκουφί, τσάντα). Βάζουμε το αντικείμενο αυτό στην μέση του χώρου. Όποιο παιδί θέλει, παίζει με το αντικείμενο, προτείνοντας διαφορετικούς τρόπους χρήσης του. Αυτό μπορεί να γίνει αφορμή για να φτιάξουμε μια σύντομη σκηνή με τα παιδιά.
  Το παιχνίδι αυτό έχει σκοπό να αναπτύξει την φαντασία του παιδιού, ώστε αυτό να μπορεί να προτείνει λύσεις στην επιλογή των αντικειμένων σε μια θεατρική παράσταση.
• Διαβάζουμε ή διηγούμαστε μια ιστορία. Μετά συγκεντρώνουμε στον χώρο διάφορα αντικείμενα ή υλικά και ζητάμε απ’ τα παιδιά να φτιάξουν με την δική τους φαντασία τον χώρο στον οποίο θα μπορούσε να παιχτεί η ιστορία αυτή. Έτσι δίνουμε στα παιδιά την ευκαιρία για σκηνογραφικές προτάσεις. Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και με το βεστιάριο. Ν’ αφήσουμε τα παιδιά να διαλέξουν τα κοστούμια που νομίζουν για τους ρόλους τους. Καλό θα είναι να έχουμε στο βεστιάριο πολλά αξεσουάρ π.χ. καπέλα, γάντια, μαντήλια, κοσμήματα, κ.ά. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνουμε γρήγορα και εύκολα έντονες αλλαγές σε ένα κοστούμι.
• Με υλικό διάφορα χρωματιστά χαρτιά που να μην σκίζονται εύκολα (γκοφρέ), ζητάμε απ’ τα παιδιά να συνδυάσουν τα χρώματα που θέλουν και να φτιάξουν, όπως αυτά θέλουν, τα δικά τους κοστούμια. Αυτό θα βασίζεται ή σε κάποια ανάγνωση έργου ή κάποιου παραμυθιού, ώστε να έχουμε συγκεκριμένους ρόλους. Τα παιδιά θα δουλέψουν πάνω στον κάθε ρόλο. Εμείς απλώς θα τα βοηθήσουμε να συναρμολογήσουν τα κοστούμια τους πιάνοντάς τα πάνω στο κάθε παιδί με συρραπτικό. Τα κοστούμια αυτά θα μπορούν, πάλι με την δική μας βοήθεια, να τα βγάλουν χωρίς να σκιστούν και να τα πάρουν μαζί τους.
• Ένα παιδί κινείται στον άδειο χώρο και περιγράφει με όση μεγαλύτερη ακρίβεια γίνεται ένα αντικείμενο που τοποθετεί φανταστικά σ’ ένα ορισμένο μέρος. Το επόμενο παιδί υπενθυμίζει την περιγραφή και την θέση του αντικειμένου ή των προηγουμένων αντικειμένων και περιγράφει ένα καινούργιο. Συνεχίζουμε μέχρι να στολιστεί ο χώρος αρκετά. Τώρα μπορούμε μέσα σ’ αυτόν το φανταστικό διάκοσμο, να κάνουμε κάποιον αυτοσχεδιασμό. Μπορούμε να ζητήσουμε από τα μεγαλύτερα παιδιά να δικαιολογήσουν τα στοιχεία που διάλεξαν για την διακόσμηση (πότε τα έβαλαν, αν έχουν κάποια συναισθηματική αξία γι’ αυτά, κ.λπ.).
  Με την άσκηση αυτή αναπτύσσεται η φαντασία του παιδιού, η μνήμη του και η αίσθησή του για τον θεατρικό χώρο. Το παιχνίδι αυτό μπορεί να γίνει με ιστορία ή και χωρίς.

πηγή:www.baby.gr

κολύμβηση βρεφών και νηπίων

Η «κολύμβηση βρεφών και νηπίων» είναι μια δραστηριότητα εξαιρετικά ευχάριστη και ωφέλιμη. Ξεκίνησε από τη Γερμανία το 1970, στηριζόμενη στην άποψη ότι το κολύμπι σε ζεστό νερό θα είναι οικείο στα μικρά παιδιά, καθώς θα μοιάζει με την κατάσταση που βιώνει το έμβρυο μέσα στο «υδάτινο περιβάλλον» της μητρικής κοιλιάς. Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησαν τα πρώτα πειραματικά προγράμματα, προβάλλοντας τη θέση ότι «όσο πιο νωρίς ξεκινήσουν τα παιδιά το κολύμπι, τόσο πιο ομαλά θα προσαρμοστούν στο υγρό στοιχείο και τόσο πιο καλοί ενήλικοι κολυμβητές θα έχουν τη δυνατότητα να γίνουν». Η εφαρμογή, μάλιστα, των προγραμμάτων έδειξε από νωρίς ότι τα οφέλη της «κολύμβησης βρεφών και νηπίων» είναι μοναδικά, καθώς συνεισφέρουν στην όλη θετική ανάπτυξη του παιδιού. Ειδικότερα: Το κολύμπι από τόσο μικρή ηλικία βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν τις κινητικές και νοητικές τους δεξιότητες. Έτσι, ένα βρέφος 6-12 μηνών μαθαίνει να κρατά την αναπνοή του με το κεφάλι μέσα στο νερό καθώς επίσης και να επιπλέει σε ύπτια θέση. Έρευνες, επίσης, έχουν αποδείξει ότι η αναζωογονητική επίδραση των μαθημάτων μπορεί να βοηθήσει στην καλλιέργεια της εξυπνάδας, της συγκέντρωσης καθώς και των άλλων αντιληπτικών ικανοτήτων των παιδιών. Ακόμη, αξιοσημείωτη είναι η συμβολή αυτών των μαθημάτων στη βελτίωση των συνηθειών ύπνου και διατροφής. Χάρη στην καταπραϋντική ιδιότητα του νερού τα μωρά ηρεμούν μέσα στην πισίνα και τελικά γίνονται πιο ήσυχα και στην καθημερινότητά τους. Επιπλέον, η συμμετοχή σε τέτοια προγράμματα βοηθά στην κοινωνικοποίηση των παιδιών και στην ισχυροποίηση του δεσμού γονέα-παιδιού (καθώς ουσιαστικά το παιδί εκπαιδεύεται στα χέρια της πιο οικείας και αγαπημένης του μορφής, της μητέρας ή του πατέρα). Επίσης, το ευχάριστο περιβάλλον της πισίνας σε συνδυασμό με το χαρακτήρα παιχνιδιού που έχουν τα μαθήματα, προσφέρει μια διασκεδαστική και απολαυστική εμπειρία στα παιδιά. Για την επίτευξη, βέβαια, όλων των παραπάνω απαιτείται χρόνος, υπομονή και επανάληψη. Σε καμία περίπτωση το παιδί δεν πρέπει να πιέζεται να κάνει κάτι που δε θέλει αλλά πρέπει το μάθημα να ακολουθεί τους ρυθμούς εκείνους που υπαγορεύονται από την δεκτικότητα του παιδιού και τις ικανότητες της ηλικίας του. Ασφαλώς, δεν πρέπει να παραβλέπουμε εντελώς και κάποιους κινδύνους που ενδεχομένως να ελλοχεύουν κατά τη διάρκεια αυτών των μαθημάτων. Ενδεικτικά: Αν και αντανακλαστικά τα μωρά κρατούν την αναπνοή τους κάτω από το νερό ως την ηλικία των 3-6 μηνών κλείνοντας το λάρυγγα τους, αυτό δε σημαίνει ότι το κολύμπι και η κατάδυση είναι απόλυτα ασφαλείς, ώστε να εκτελούνται χωρίς επίβλεψη. Ακόμη, υπάρχει ο κίνδυνος μολύνσεων (κυρίως για τα αυτιά, το φάρυγγα και την ρινική κοιλότητα), ο οποίος μπορεί να αποφευχθεί επιλέγοντας μικρές και όχι πολυσύχναστες πισίνες, όπου το νερό καθαρίζεται και φιλτράρεται τακτικά. Τέλος, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποτιμάται ο κίνδυνος της υποθερμίας. Η χαμηλή θερμοκρασία του νερού και του αέρα, σε συνδυασμό με το ανεπαρκές σκούπισμα και ζέσταμα μετά το κολύμπι μπορεί να ρίξουν τη θερμοκρασία του σώματος. Γι αυτό συνιστάται μετά το μάθημα το παιδί να σκουπίζεται καλά, να ντύνεται με στεγνά ρούχα και να πίνει κάτι ζεστό. Αναμφίβολα τα προγράμματα «κολύμβησης βρεφών και νηπίων» έχουν ως απώτερο στόχο την εκμάθηση των βασικών κολυμβητικών δεξιοτήτων. Ωστόσο τα οφέλη είναι πολύ μεγαλύτερα και ουσιαστικά καθώς τίθενται οι βάσεις όχι μόνο για την σωματική αλλά την πνευματική ανάπτυξη των παιδιών. πηγή:www.baby.gr συμφωνειτε η οχι να ξεκινησουν τα παιδακια σας απο μικρα κολυμβηση

περιεργα παιχνιδια για παιδακια...

e Stan Lee.

τρεχατε ποδαρακια μου

επιτελους μετα απο 2μηνες σχεδον ειμαι επιτελους πιο χαλαρη να κατσω να απολαυσω την αγαπημενη μου ασχολια(μετα τα παιδια μου φυσικα)τον υπολογιστη!!!!!!!!!!!!!
χαθηκα μιας και βαφτησα τον γιοκα μου,και το ονομα αυτου????Αντώνης....ειμαι πολυ συγκινημενη που επιτελους το αγορακι μου πηρε το ονοματακι του αλλα και επειδη στης 2γεναρη κλεισαμε τον πρωτο μας χρονο...